Kiedy zbierać i jak suszyć orzechy włoskie?
Orzech włoski może dożyć kilkuset lat, a według niektórych źródeł, nawet pół wieku, Jego owocowanie jest zależne od czynników genetycznych, glebowych i klimatycznych. Jest to roślina o kwiatach rozdzielnopłciowych, co oznacza, że męskie i żeńskie kwiaty rozwijają się osobno.
W przypadku niektórych odmian konieczne jest posadzenie roślin zapylających w odległości maksymalnie 100 m. Osoby prowadzące szkółki często zalecają, by były to inne odmiany orzecha włoskiego. Na ilość plonów wpływa także pogoda w okresie kwitnienia – przy wysokiej wilgoci i chłodnej aurze zbiory będą mniejsze. Drzewo orzecha włoskiego wydaje owoce już od 2-3 roku (niektóre nawet po 12 latach od posadzenia), i obradza obficie co 2-3 lata. Największych plonów można spodziewać się między 40-50 rokiem życia po posadzeniu.
Orzech włoski zazwyczaj nie dojrzewa równomiernie, przez co zbiory odbywają się nawet kilkakrotnie w ciągu sezonu. Okres plonu zależy od odmiany, jednak pierwszy plon pojawia się często już we wrześniu, a ostatni nawet pod koniec października. Zbiory są wykonywane ręcznie lub z zastosowaniem specjalnych mat rozkładanych pod drzewami. W czerwcu i lipcu zbiera się także niedojrzałe owoce orzecha przeznaczone do produkcji nalewek.
Zebrane orzechy włoskie nie nadają się do spożycia – należy pozbawić je zielonej otoczki i odłożyć do przeschnięcia. Łupiny chronią przed pleśnią i wysuszeniem, dlatego w takiej formie rozkłada się je w pomieszczeniu przewiewnym, ciepłym, o niskiej wilgotności. Wiele osób suszy je na trawniku lub wynosi na taras w wiklinowym koszu w słoneczne dni. Po co suszyć orzechy? Dzięki temu można przechowywać je przez długi czas. Nie poleca się suszenia owoców orzecha w piekarniku lub na kaloryferze – grozi to przesuszeniem i obniżeniem walorów smakowych i odżywczych.
